De oorsprong voor dit artikel ligt in de PZC van afgelopen woensdag. Tijdens het ontbijt stuitte ik in een en dezelfde 'spread', zoals dat zo mooi heet in het vak, op zowel een artikel over de band Indigo Pastel, als over Kim van de Velde van Sambal Vuur en Vlam. Huh, zul je als nietsvermoedende lezer nu misschien denken, maar echt, het verband is niet zo vergezocht als het lijkt. De band heeft lokale roots, met 'een melancholische sound die de weidsheid van Zeeuws-Vlaanderen in zich heeft'. Ter ondersteuning van hun nieuwe single 'Faith' hebben ze zelfs een cocktail met de klinkende naam 'Bloed van Saeftinghe' bedacht. Kim van de Velde uit Hulst timmert dan weer aan de weg met haar zelfgemaakte sambal. Zonder het zelf te weten horen ze bij de onbenoemde Streekholders van het grenspark.

Niet iedereen die iets onderneemt dat een link heeft met Grenspark Groot Saeftinghe is zich daar ook als zodanig van bewust. Misschien kennen ze het grenspark nog niet, of is het kwartje dat ook zij daar deel van uit (kunnen) maken nog niet gevallen. Het leuke aan het hele grensparkverhaal zijn natuurlijk juist die onverwachte verbintenissen. Komaan, een band die een cocktail verzint met zo'n klinkende naam, die verdient het toch om opgenomen te worden in het illustere rijtje der Streekholders van Grenspark Groot Saeftinghe? En Kim dan, die bij gebrek aan een goede toko in de buurt zelf de handschoen maar heeft opgenomen. Vaak letterlijk, omdat de pepers waarmee ze werkt zo heet zijn. In mijn boek zijn ze allemaal klaar voor het predikaat Streekholder. Zij en met hen nog zoveel anderen. Als we ze maar weten te vinden, of beter nog, wanneer ze zelf Grenspark Groot Saeftinghe in hun armen sluiten.

Lees hier het artikel over Indigo Pastel

Kijk ook eens op hun Facebookpagina

Lees hier het artikel over Sambal Vuur en Vlam

Kijk ook eens op haar website